مرا به دشت
و یا به کوه که فریاد را دهد پژواک
کشانده و بسپارید
که از سکوت,زبان کشیده ام در کام
صلابتی به سخن نیست
دگر ز پچپچه کنج خانه دلتنگم.
اسماعیل رها
کلمات کلیدی:
